Vaarwel Nieuw-Zeeland

Nog maar 17 dagen zoals mijn teller op de site het aftelt... Vandaag vlieg ik alweer weg uit Nieuw-Zeeland. Wat zijn de laatste 4 weken enorm snel voorbij gevlogen zeg! Ben ondertussen alweer door zo'n beetje heel NZ geweest...

Vanaf mijn laatste bericht vanuit Queenstown is er al weer veel gebeurd. Na een week doorgebracht te hebben in gezellig Queenstown ben ik doorgereisd naar Dunedin, Lake Tekapo, Christchurch, Kaikoura en vervolgens ben ik gisteren aangekomen weer terug in Wellington. Voor de 3e keer, ik ken de weg ondertussen aardig goed!;)

Een weekje in Queenstown was prima te doen zeg! 's Maandags ben ik een berg opgewandeld om naar de top te lopen waar een restaurant was. Je kon ook met een gondel omhoog, maar ik dacht slim wat geld te besparen. Dat lukte ook wel, hoewel de berg op wandelen vermoeiender was dan de hele gletsjertocht van 2 dagen daarvoor! Boven aangekomen kwam ik erachter dat mijn geheugenkaartje niet in mijn fototoestel zat! Shit! Ik zal hem toch niet kwijt zijn? In elk geval kon ik geen foto's maken, maar gelukkig vond ik mijn kaartje later die dag terug op mijn bed. Toen ik boven rondliep stapten Lora, Michelle & Moreas net uit de gondel. (Moreas had ik mee geskydived en de anderen zaten bij ons op de bus) Eerst van een prachtig uitzicht genoten en vervolgens zijn we gaan Lugen. (combinatie tussen karten en rodelen) Het gaat in elk geval erg snel en super grappig om te doen. Natuurlijk weer even laten zien wie de baas is, ik moet mezelf toch af en toe bewijzen aangezien ik altijd en overal de jongste ben...
Die avond zouden we met z'n allen even wat gaan drinken in the World bar. Voor 7,50 konden we tijdens het happy hour een theepot krijgen gevuld met cocktails. (dat is ongeveer 3,50 euro) We waren daar samen met Michelle, Moreas, Lora & Beatrice, vervolgens kwamen er nog 3 Australische jongens bij en rond een uur of 11 kwamen er 3 meiden bij waar van Beatrice eentje kende. Op dat moment werd er een loterij gehouden waarmee je 500 dollar kon winnen om die avond aan de bar te besteden. Iedereen aan onze tafel schreef zich in en een kwartier later werd AMANDA omgeroepen. Een van de 3 meisjes die bij ons was komen zitten begon te juichen en stond op, waarop wij ook allemaal heel hard begonnen te klappen en te joelen (we wisten toen nog niet eens dat ze Amanda heette) maar het leverde onze hele tafel wel een stempel op waarmee de hele avond gratis konden drinken. Haha, dat was dus een goedkoop avondje.

Dinsdags had ik een rustdagje en heb ik samen met Beatrice gelunchd en wat rondgelopen door Queenstown, toen besloten dat we de volgende dag naar Puzzling World in Wanaka zouden gaan. Zo gezegd zo gedaan. De volgende dag op naar Wanaka en naar Puzzling World. Supergrappig met kamers die helemaal scheef staan en allerlei illusies... Die middag bij terugkomst in Queenstown ook maar even mijn bungeejump voor de volgende dag geboekt.
Nog een nachtje heerlijk geslapen en toen was het dan zover... Op naar de AJ HACKETT NEVIS Bungeejump. Kreeg een pick-up vanuit het centrum en na 3 kwartier in een busje reden we door een soort van weiland en vervolgens een steile bergwand op. Daar aangekomen zag ik al meteen het platform op 134 meter hoogte hangen tussen twee lange kabels in. Vervolgens naar binnnen op de weegschaal. Bleek dat ze me in Queenstown zelf verkeerd gewogen hadden, 2 kilo lichter dan ik daadwerkelijk was en daar hadden ze ingevuld dat ik uit de Ukraine kwam. Ik blij dat ze dat ter plekke nog even konden wijzigen!

Vervolgens in een klein kabelkarretje op al zo'n 100 meter hoogte naar het platform toe waar harde muziek aanstaat en nog zo'n 10 anderen stonden. Door de glasbodem kon je al naar beneden kijken, maar nog steeds was ik niet echt superzenuwachtig. een van de medewerkers probeerde iedereen een beetje de gek aan te steken en vertelde hoeveel ongelukken er ongeveer gebeuren. Terwijl ik in de stoel zat en alles aan mij vast gemaakt werd kwam er net een nummer op de radio waar ik al 2 dagen naar op zoek was, dat was dus wel grappig. Vervolgens werd ik overeind geholpen uit de stoel en hopte ik naar het kleine springstukje toe. Met m'n tenen net over de rand en even naar beneden gluren.. Toch wel aardig diep! Diepademhalen en dan was het: 3!!! 2!!! 1!!! en daar vertrok ik... met mijn armen wijduitgespreid probeerde ik zover mogelijk weg te duiken van het platform en nog geen halve seconde onderweg of ik begon al luid te schreeuwen. Haha, had me nog zo voorgenomen om dat achterwege te laten. Van de andere 7,5 seconden vrije val kan ik me niet zoveel meer herinneren, maar na de eerste 2 stuiters kon ik mijn voeten losmaken zodat ik in een zittende positie terechtkwam. Daar hang je dan, midden in een vallei aan een touwtje... Supervet! Wilde het zo nog een x doen!
Vervolgens weer terug en binnen 2,5 uur stond ik weer in Queenstown, nu met een t-shirt, dvd en een ervaring rijker.

De laatste dag in Queenstown nog een keer met Charley en Gary (55) naar boven naar de Gondola geweest. Dit keer met fototoestel en zonder wandeling omhoog. Een keer vond ik wel genoeg. Nog even een keer laten zien hoe het Lugen ook alweer moest en vervolgens weer voorbereiden op vertrek naar Dunedin de volgende dag.
Dunedin is overigens nog weer groter dan ik dacht (net als alle andere plaatsen hier in NZ) en staat bekend om de steilste straat ter wereld. Dat was dan ook een behoorlijke klim. Vervolgens de dag daarop weer verder naar Lake Tekapo, wat dan wel weer superklein was en waar we de volgende dag ingesneeuwd kwamen te zitten terwijl het bij jullie zo'n 25-30 graden was... Dag daarop aangekomen in Christchurch waar ik de kamer deelde met oa Lars & Stacey uit Engeland, die ik al een paar keer eerder tegen was gekomen. In de kamer naast ons zaten ook nog Moreas en Lora die 3 dagen eerder dan mijn uit Queenstown vertrokken waren.
Samen met Lars & Stacey de stad ingeweest en 's avonds nog even samen met hen gegeten en wat gedronken terwijl Rachel & Melissa twee vriendinnen van hun ook meegingen. De 2e dag in Christchurch ben ik vroeg opgestaan om naar een rechtszaak te gaan, vorig jaar was er nogal een bizarre moord gepleegd.
Die middag nog weer met Lars & Stacey de botanical gardens ingeweest waarna we met z'n 3en Fujita's gegeten hebben. Niet slecht!
Volgende dag op naar Kaikoura waar ik een rustdagje heb gehad, beetje filmpjes gekeken, voor de rest niets te doen omdat het slecht weer was. Oja, onderweg zijn we nog wel ergens gestopt midden in het bos, daar was een klein poeltje waar tientallen jonge zeehondjes aan het spelen waren. Supergrappig en nog geen 20 cm van ons verwijderd... Foto's zijn jammer genoeg niet goed gelukt...
's Avonds in Kaikoura samen met 2 duitse dames Lina & Lisa (?) pasta gekookt.
Daarna was mijn laatste volledige dag in NZ alweer aangebroken. De hele ochtend op de bus, vervolgens de hele middag op de ferry en aan het eind van de middag aangekomen in Wellington. 's Avonds mijzelf verwend met een bioscoopje, gheghe, aangezien het mijn laatste dag in NZ was. Naar The Hangover geweest. Enorm veel gelachen. Heb vorige week ook nog een boek van Lee Child gekocht dat ik na de boottrip tot mijn spijt alweer bijna uit heb... Op de Magic-bus had ik ook 72-jarige Anna van St. Louis uit Missouri, the States ontmoet. Daar heb ik de hele dag mee rondgereisd aangezien zij ook dezelfde eindbestemming had.
Dat is wel grappig aan het rondreizen door NZ. Zoveel verschillende mensen ontmoet en zo enorm veel verschillende verhalen... Een ervaring om niet meer te vergeten!

Nu vlieg ik over minder dan 5 uur alweer uit naar Sydney, waar ik nog 4 nachten verblijf... Kan ik nog 1 x naar O'Malleys om naar Beau Smith te luisteren voordat hij in september naar Nederland komt. Vroeg iemand laatst niet of ik hem niet kon laten invliegen? Nou, bij deze!

Mensen, hou je nog even taai, jullie hoeven het niet lang meer zonder mij te stellen. Voor je het weet ben ik weer terug!

Lief zijn!