Busbowling

Zo. Daar zitten we dan! Nouja, beter gezegd: daar zit ik dan. Midden in Nieuw-Zeeland voor iets meer dan een week alweer. Ik heb ondertussen al een heel rondje getourd over het Noordereiland en ben sinds vandaag geland op het zuidereiland.

Vooraf wilde ik eigenlijk alleen maar het zuidereiland rondreizen, maar toen ik een tourtje wilde boeken met de Magic bus, kon ik als het Noordereiland boekte voor $1 het hele Zuidereiland er bij krijgen. En tsjah, wij zijn nog niet gek geworden hier, dus vandaar.

Sinds ik aangekomen ben in Wellington, wat de hoofdstad van NZ is, heb ik te maken gekregen met aardige kou. Niet zozeer in de zin van aardig = vriendelijk, maar meer aardig = behoorlijk. NZ was toch een nieuw begin van de reis en voor het eerst moest ik alles helemaal alleen uitzoeken. Het nadeel van alleen reizen werd al merkbaar op het vliegveld. Daar werd ik uit de rij gepikt toen ik voor de douane stond te wachten om het land in te mogen en vervolgens werd ik (en met name mijn beide tassen) uitvoerig onderzocht. Mijn gehele tassen werd volledig uitgeladen en vervolgens weer ingeladen. (voor degenen die een uitgebreid verslag willen: laat het even weten, het is al eens uitgetypt, maar word een beetje te veel van het goede hier allemaal;))

Enfin. Mijn eerste avond in NZ hoefde ik niet alleen af te sluiten. Toen ik rond 12:00 naar bed wilde gaan werd ik door 3 britse jongens op mijn kamer gevraagd mee te gaan naar de kroeg aan de overkant. Daar hebben we de avond weggedronken en gedanst. De volgende dag werd ik wakker en was iedereen al vertrokken. De zon scheen en het beloofde een prachtige dag te worden. Deze dag heb ik 4 uur aan een stuk door Wellington gewandeld. (Mede omdat ik wat verdwaald was, maar dat gaf niet) Toen ik 's avonds weer op mijn kamer kwam was er een Nederlands meisje en wij wilden samen uit eten gaan toen zij 2 amerikaanse vrienden tegenkwam die vervolgens ook meegingen. Die amerikaanse vrienden hadden weer afgesproken met iemand uit Wellington die ze nog nooit gezien hadden, maar ze zouden uitgaan en wij mochten ook mee. Dus 's avonds met z'n 6en op pad. Wellington onveilig maken. Binnen 2 minuten in de eerste de beste bar was ik dikke vrienden met 4 mannen van rond de 35 die na mijn lofzang over NZ mij op gratis bier trakteerden. Toen we uiteindelijk weggingen en een van mijn nieuwe biervrienden vroeg hoe oud ik dan was en het gokte op 26, wilde ik hem niet al te erg teleurstellen en heb hem maar verteld dat ik slechts 24 was. Dat vond hij ook best. Die avond nog vele mensen ontmoet en de volgende ochtend begon het reizen.

's Ochtends vroeg werd ik bij mijn hostel opgehaald en vervolgens reden wij naar Napier. Een stadje waar werkelijk waar niets te doen was. Daar heb ik dan ook niets gedaan. Dag daarop reden we door Taupo heen naar Rotorua waar ik 2 nachten moest verblijven in verband met de bustijden. Die dagen heb ik opgevuld door de eerste dag met een gondel een berg op te gaan en daar een paar keer naar beneden te rodelen. 's Avonds zaten er 40 amerikanen met hun school in het hostel die ik dan ook gezellig gejoined heb in hun groepsgebeuren. De 2e dag in Rotorua heb ik de grootste fout tot nu toe gemaakt aangaande mijn trip. Ik besloot om naar Hells Gate te gaan. Dat zag er heel spectaculair uit met allemaal kokende poelen en modderbaden. Dat was ook wel zo. Alleen regende het dat het goot. En waren alle poelen hetzelfde. De stoom die er vanaf kwam, stonk ook nog eens enorm en trok lekker in mijn kleren. Vervolgens heb ik dan nog zelf een modderbad genomen en mijn zwembroek stinkt daardoor nog steeds. Zelfs na meerdere wasbeurten.

Vervolgens vertrok ik de dag daarop naar Mount Manganiea (geen flauw idee) waar opnieuw weinig tot niets te beleven viel (mede door het weer) en waar ik dan ook weinig tot niets gedaan heb. Oja, nog wel de film Wedding Crashers gezien, die was wel grappig.

Dan was het vervolgens eindelijk de beurt aan Auckland waar ik 2 nachten zou verblijven. Auckland bracht de eerste dag mooi weer met zich mee. De 2e dag ben ik samen met Tanja uit Duitsland een free-guided-tour door de stad gejoined. Ik vermoedde dat ik 2,5 uur zou moeten lopen, maar we werden met een busje opgehaald en vervolgens reden we naar de skytower en deden ze een spelletje kop/munt waarbij de winnaar een gratis skyjump kon doen. Helaas niet aan mij besteedt. Wel hebben we 's middags de Harbour Bridge van Auckland beklommen wat anders ook geld zou kosten. Op deze manier toch mooi wat gezien! 's Middags nog een jas, sjaal en een muts gekocht want ik werd er al een beetje verkouden van!

[mooi verhaal over Auckland trouwens: ze hebben daar een wit gebouw dat 'The White House' heet. Het is alleen een stripclub. Toen deze jaren geleden geopend werd, adverteerden ze dan ook door geheel Auckland en omgeving op grote school met de leus: "White House is looking for prostitutes!" Het schijnt dat de Amerikaanse ambassade dit niet zo goed kon waarderen.]

De morgen die op deze dag volgde betekende de terugtour met de bus richting Rotorua. Op deze bus kwam ik ook Sjoerd uit Hellendoorn tegen waarmee ik nu steeds tegelijk reis. Dat is wel weer leuk!
Deze dag zijn we met de bus in Waitomo gestopt en hebben daar Black Water Rafting gedaan. De enige plaats ter wereld waar dat kan! Wetsuit aan, laarzen aan, helm met lampje op en naar beneden. Een grot in. Op het begin was het zo'n 30 meter onder de grond en aan het eind zo'n 90 meter. En koud dat het was! Verschrikkelijk! Maar wel prachtig! Het hele dak van de grot was bezaaid met 'glowwormen' die oplichten als iedereen zijn lichten uit heeft. Iedereen had ook een rubber band bij zich waar we op konden drijven en soms van watervalletjes van 2 of 7 meter af moesten springen. Super leuke ervaring!
's Avonds weer in Rotorua geland waar ik bij een Ier op de kamer kwam die ik nog van de heenweg kende uit de bus. 's Avonds de Irish pub nog even ingeweest en lekker de hele avond over voetbal kunnen leuteren onder het genot van de nodige pints Guinness.
Taupo was de volgende stop op de agenda. Onze geweldige busdriver Joe Jan Joe verzorgde deze dag goed door mooie stops te maken en ons de gelegenheid te geven foto's te maken en ons veel te vertellen over de omgeving. Bovendien hebben we ook genoten van zijn geweldige humor. Toen we door een klein plaatsje reden vertelde hij over het milieuvriendelijke karakter van NZ. Daar praatte hij zo'n 5 minuten over en vlak voor we het plaatsje weer uitreden zei hij nog: Oja, John Baxter leeft hier ook. De hele bus keek mekaar aan van: 'Wie is John Baxter?' Maar voor wij die vraag konden stellen zei JJJ al: "Oh, he is an old friend of mine, I thought you might wanna know." En zulks meer van die grappen.
's Avonds in Taupo nodigde JJJ ons allen nog uit om naar een Irish Pub te komen want het was zijn laatste bustrip en dus ook laatste keer in Taupo. Dat verzoek hebben we dan ook ingewilligd.

De laatste dag onderweg naar Wellington was een lange rit. Die werd dan ook in meerdere delen opgebroken en toen we nog een groot deel van de rit voor de boeg hadden bracht JJJ het spel BUSBOWLING aan boord. Daarbij werd ik samen met Michelle benoemd tot 'host' van de show, Fransesco de Italiaan werd scorekeeper en Samantha & Isabella werden de bowl-machine terwijl JJJ de bus bestuurde. 6 flesjes met een klein beetje water gevuld werden opgesteld en iedereen moest 2 dollar inleggen. We waren met 13 mensen aan boord wat de prijzenpot 26 dollar maakte. Iedereen kreeg de kans om met 2 tennisballen van achteruit de bus zoveel mogelijk flesjes om te kegelen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Voor dat je mocht werpen werd je aan een interview onderlegd door een van de hosts en JJJ voorin de bus. Vervolgens werd door vele mensen niets geraakt of 3 flesjes omgestoten. Tot dat ik aan de beurt was en met 2 ballen 5 flesjes omkegelde wat mij tot BUSBOWLINGCHAMP van juni 2009 maakte. Heel niet gek en de portemonnee weer eventjes gevuld.

Aangekomen in Wellington zijn we met z'n alleen naar het Te Papa Museum geweest wat gratis was en na het eten met Sjoerd, Samantha en Isabella werd er nog afgesproken in een ander hostel om met de hele groep nog even ergens anders een drankje te doen wat nog weer een gezellige avond opleverde.
Tot slot hebben we vandaag dan de ferry gepakt richting het zuidereiland en de hele dag met name onderweg geweest. Het zuidereiland is werkelijk waar prachtig en vele bergtoppen zijn al besneeuwd!

Mijn planning vanaf nu wordt al wat strikter en over 2 dagen hoop ik in Fransz Josef aan te komen waar ik een full-day hike over gletsjers hoop te doen, vervolgens hoop ik in Queenstown de 3e hoogste bungeejump ter wereld te doen en misschien het begin van het winterfestival daar mee te maken. Maargoed, we zien het allemaal wel!

Het is in elk geval alweer een veel te lang bericht, ik ga hele goede tijden tegemoet! Ook al heb ik het aardig koud deze dagen, ik kom hier zulke ontzettend mooie dingen tegen! Die zijn vaak op foto's niet vast te leggen, hoewel ik zal proberen binnenkort nog wat up te loaden!

Lieve vrienden & familie wees een beetje lief voor elkaar & tot gauw!

Chris